Komplet igła plus strzykawka stanowi podstawowe wyposażenie wszelkiego typu podmiotów medycznych. Iniekcje czy pobieranie materiału do badań za pomocą tych prostych urządzeń odbywa się w szpitalach, w przychodniach pierwszego kontaktu, w gabinetach specjalistycznych, jak również w hospicjach, w domach opieki a niejednokrotnie także w domach prywatnych, jeśli pacjenci samodzielnie wykonują czynności związane ze swoim procesem leczenia. Zarówno igły, jak i strzykawki, występują w wielu odmianach. Sprawdź, czym się różnią i jakie mają zastosowanie.
Igły medyczne – typy i zastosowanie
Najbardziej powszechnie używane są standardowe igły iniekcyjne. Za ich pomocą dokonuje się iniekcji dożylnych, domięśniowych, podskórnych i śródskórnych. Ponieważ występują one w wielu rozmiarach, każdemu z nich przypisano kolor, ułatwiający szybką identyfikację. Rozmiar igły i strzykawki nie musi się pokrywać – wszystko zależy od konkretnego zastosowania.
Co ciekawe, do pobierania leków z pojemnika służą inne igły niż te, które stosuje się do wykonywania iniekcji. Są one wyprofilowane w szczególny sposób, dzięki czemu wchodzą w zabezpieczającą opakowanie blokadę pod bardziej agresywnym kątem. Taka igła jest mocniejsza a przy tym minimalizuje ryzyko kruszenia się gumowego korka do wnętrza pojemnika.
Kolejnym rodzajem igieł są kaniule dożylne, popularnie nazywane wenflonami. Znajdują one zastosowanie wówczas, gdy pobieranie krwi do badań albo podawanie leków i innych płynów dożylnie będzie się powtarzać – np. gdy pacjent zostaje przyjęty na oddział szpitalny albo gdy trzeba zastosować kontrast w trakcie badania obrazowego.
Igły do specjalistycznych zastosowań zostały zaprojektowane z myślą o bardzo konkretnym przeznaczeniu. Wśród nich warto wymienić igły do portów naczyniowych. Ich zakrzywiony kształt ułatwia połączenie z portem, przez co usprawnia funkcjonowanie pacjentów poddawanych długotrwałym terapiom (np. chemioterapii).
Szczególny rodzaj igieł jest też potrzebny do aplikacji znieczulenia zewnątrzoponowego. Mają one wzmocnioną budowę oraz zintegrowaną prowadnicę, umożliwiającą podanie substancji z ogromną precyzją. To istotne, ponieważ konsekwencje nieprawidłowego podania leku w obrębie kanału kręgowego mogą być bardzo poważne.
Jeszcze inny rodzaj igieł medycznych stosują stomatolodzy. Igły do płukania kanałów korzeniowych zębów są zaokrąglone i posiadają dodatkowy otwór, dzięki któremu znormalizowane zostaje ciśnienie, pod jakimi podawany jest płyn. Są one dodatkowo elastyczne, ponieważ budowa kanałów zębowych jest u każdego człowieka bardzo indywidualna. Ponadto dentyści korzystają z bardzo cienkich igieł łączących się ze strzykawkami typu karpula, służących do znieczulania.
Strzykawki medyczne – typy i zastosowanie
Podobnie jak w przypadku igieł, także i strzykawki medyczne różnią się budową, w zależności od konkretnego zastosowania. Standardowe strzykawki, tak jak standardowe igły, służą przede wszystkim do wykonywania różnego rodzaju iniekcji oraz do pobierania materiału do badań. Tutaj również możemy wyróżnić modele specjalistyczne, o bardzo konkretnym przeznaczeniu.
Strzykawki cewnikowe stosuje się w połączeniu z cewnikiem, sondą albo drenem. Są one niezbędne do przepłukiwania powierzchni i jam ciała, jak również ran. Podobnie działają strzykawki do pomp infuzyjnych, odpowiednie również do podawania specyficznych leków światłoczułych. Małe strzykawki insulinowe, w połączeniu z dedykowanymi igłami, umożliwiają precyzyjne podawanie sobie insuliny przez zależnych od niej diabetyków. Niewielkimi rozmiarami charakteryzują się również strzykawki tuberkulinowe, używane do przeprowadzania prób tuberkulinowych w procedurze szczepień przeciw gruźlicy.
Aby prawidłowo wykonać procedurę iniekcji, pobrania materiału do badań czy przepłukania jakiegoś obszaru, nie wystarczy dobrze dobrana strzykawka czy igła – choć jest to oczywiście element niezbędny. Konieczna jest także wiedza oraz doświadczenie. To dlatego podmioty medyczne zobowiązane są do rzetelnej weryfikacji faktycznych umiejętności personelu, zaś osoby wykonujące zawody medyczne muszą dbać o utrwalanie i rozszerzanie swojej wiedzy zgodnie z najnowszymi wytycznymi. Z kolei w przypadku pacjentów, którzy sami dokonują tych procedur, jak i wówczas, gdy opiekę domową nad chorymi sprawują nie pielęgniarki, ale najbliżsi, nie posiadający wykształcenia medycznego, niezbędne jest przejście szczegółowego przeszkolenia, dzięki czemu spada ryzyko popełnienia błędu.
Na moim blogu pokazuje wam alternatywną drogę we wszystkich sferach życia. Sama nimi kroczę i też chce, żebyście poszli ze mną. Zapraszam we wspólną podróż!
